ေဆာင္းရဲ႕နိဂုဏ္း

........ေဆာင္းရဲ႕နိဂုဏ္း......

ေဆာင္းသဇင္ ဆိုေသာမိန္းခေလးမွာ နာမည္ေလးလွသလို ႐ုပ္ရည္လည္း လွပေခ်ာေမာသူျဖစ္သည္။ ေမာင္ႏွမ သံုးေယာက္႐ွိၿပီး အႀကီးဆံုးသမီးေလးျဖစ္သည္။ မိဘမ်ားမွာ နယ္မွ လက္လုပ္လက္စားသမားမ်ားဆိုေပမယ့္ ေဆာင္းသဇင္တစ္ေယာက္ ဘြဲ႔လက္မွတ္ကိုင္ႏိုင္ေအာင္ေတာ့ ပညာအေမြေပးခဲ့သည္။ ေဆာင္း ဟာ ဘြဲ႔ရၿပီးတာနဲ႔ အဆင္မေျပတဲ့မိဘမ်ားရဲ႕စားဝတ္ေနေရး တက္စြမ္းသမ်ွျဖည့္ဆည္းေပးဖို႔ ၿမိဳ႕တက္လာခဲ့ေတာ့တယ္။ အိမ္က ပါလာတဲ့ေငြေၾကးအခ်ိဳ႕နဲ႔ အခန္းေလးငွါးၿပီး ေနထိုင္ခဲ့တယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔မွာပဲ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးရဲ႕ ႐ႈပ္ေထြးလွတဲ့ လမ္းကြန္ယက္ ေတြၾကားမွာ bus ကားစီးရင္း အလုပ္႐ွာဖို႔ထြက္ခဲ့တယ္။ အဆက္အစပ္မ႐ွိသူဖို႔ အလုပ္တစ္ခုရရန္မလြယ္။ သို႔ေပမယ့္ ကံအားေလွ်ာ္စြာနဲ႔ `ေဆာင္းသဇင္´ အလုပ္တစ္ရက္ထဲမွာပဲရခဲ့တယ္။ သာမာန္ အေဝးသင္ဘြဲ႔ေလးနဲ႔ သူရလိုက္တဲ့အလုပ္က မဆိုးလွပါ။ market တစ္ခုမွာ သက္သက္သာသာနဲ႔ပဲ အလုပ္လုပ္ခဲ့ေတာ့တယ္။ လစာေတာ့သိပ္မေကာင္း တစ္သိန္းေက်ာ္ေက်ာ္ပဲရတာမို႔သိပ္ေတာ့အဆင္မေျပ။ တစ္လတစ္လ ရတာက အေဆာင္ခနဲ႔ စားစရိတ္ အျပင္သိပ္မပို႔ေပ။ ဒါေၾကာင့္ တက္ႏိုင္သမွ် အလုပ္ေျပာင္းဖို႔ ေတြးမိတယ္။ ပိုအဆင္ေျပမယ့္ဆီေပါ့။ အိမ္က ညီမေလးႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ေက်ာင္းစာရိတ္ေလးေတာ့ သူေထာက္ပံ့ေပးခ်င္တာအမွန္ပါ။ မျဖစ္ႏိုင္ေသးေတာ့ ႀကိတ္မွိတ္ၿပီးေနေနရခ်ာတယ္။.

ဒီလိုနဲ႔တစ္ေန႔ေတာ့ `ေဆာင္း´ လမ္းေလွ်ာက္လာတုန္း ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ သူဆီခပ္သြက္သြက္နဲ႔လိုက္လာတယ္။.မွီတယ္ဆိုရင္ပဲ
´ညီမ အလုပ္သြားမလို႔လား´
`ေဆာင္း´ တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္ၿပီး မ်က္ႏွာတည္တည္နဲ႔ပဲ
`အကိုက ဘယ္သူလဲ၊ သိလို႔လား´
`သိတာေပါ့ ၊ အကိုက ညီမ ေနတဲ့ တိုက္နဲ႔ ကပ္ရပ္ကပဲေလ။´
`ဪ.... ဟုတ္၊ ညီမက မသိဘူးေလ´
`ဒါက အလုပ္ထဲလား´
`ဟုတ္.. ´
`ဘယ္မွာလုပ္ေနတာလဲ ....အဆင္ေျပရဲ႕လား´
`သိပ္ေတာ့မေျပဘူးေလ၊ ဒါေပမယ့္ လုပ္ေနရတာပဲေလ´
`ဪ...ဟုတ္ပါၿပီ၊ ဒါနဲ႔အကူအညီလိုရင္ေျပာေပါ့၊ တိုက္ခန္းကပ္ေနတာပဲ´
`ဟုတ္ကဲ့ ..ေက်းဇူးပါ´
ေဆာင္းသဇင္နဲ႔ စကားလာေျပာသူမွာ ရန္နိုင္ျဖစ္ပါ။ ရန္ႏိုင္က အသက္ ၂၆ ဝန္းက်င္႐ုပ္ရည္ ခန္႔ညားသူျဖစ္သည္။ ဒီလိုနဲ႔ ကိုရန္ႏိုင္နဲ႔ မေဆာင္းသဇင္ ခင္မင္မႈ႐ွိလာခဲ့သည္။ တစ္ေန႔ ရံုးပိတ္ရက္ ဘုရားသြားဖို႔ ရန္ႏိုင္ က ေဆာင္း ကိုဖိတ္ေခၚလိုက္သည္။ ေဆာင္းလည္း တစ္ေယာက္တည္းပ်ဥ္းေနတာမို႔ လက္ခံလိုက္တယ္။
`ဟာ...လွေနပါလား ေဆာင္း´
`ကိုရန္ႏိုင္ကလည္း အဲ့ေလာက္လည္းဟုတ္ပါဘူး´
`ကဲပါ ..လာလာသြားၾကရေအာင္´
`ဟုတ္´
ဒီလိုနဲ႔ ေရႊတီဂံု ဘုရားတစ္ပတ္လွည့္ ဖူးေမွ်ာ္ရင္း စကားေလးေတြေျပာျဖစ္ၾကသည္။ အဲ့ေနာက္ ျပည့္သူရင္ျပင္ထဲ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေရာက္ခဲ့ေတာ့သည္။

`ေဆာင္း´
`႐ွင္´
`ေဆာင္း မိဘေတြဆီ ပိုက္ဆံေရာပို႔ႏိုင္ရဲ႕လား´
`မပို႔ႏိုင္ေသးပါဘူး အကိုရာ...´
`ဟုတ္လား အလုပ္ေျပာင္းပါလား....အဆင္ေျပမယ့္ဆီေပါ့´
`ေျပာင္းဖို႔လည္း မေတြ႔ေသးဘူး..ဟီးဟီး.. .....ဒါနဲ႔ကိုရန္ႏိုင္ကေရာ...´
`အကိုကေတာ့မဆိုးပါဘူး...အလုပ္ေျပာင္းဖို႔ေတာ့႐ွိတယ္။ ျမစ္ႀကီးနား ကိုသြားရမွာ၊ အခုေတာ့မဟုတ္ေသးပါဘူး´
`ဟုတ္လား ....အလုပ္အဆင္ေျပရင္ ညီမကို ေမ့မသြားနဲ႔ဦိးေနာ္´
`မေမ့ပါဘူးဗ်ာ .....အဆင္ေျပာလို႔ကေတာ့တစ္ခါတည္းေခၚလိုက္မယ္´
`ဟင္´
`အလုပ္ေျပာတာပါ´
`ေတာေသးတာေပါ့´
`ဟယ္ဟယ္ ........ေနာက္တာပါကြာ´

ဒီလိုနဲ႔ေတာ္ေတာ္ေလးရင္းႏွီခဲ့ၾကသည္။ မၾကာပါ ႏွစ္လေလာက္ၾကေတာ့ ကိုရန္ႏိုင္ ေဆာင္းသဇင္ကို လူငယ္သဘာဝ ခ်စ္ခြင့္ေတာင္းေတာ့သည္။ ရင္ႏွီးၿပီးသားသူေတြမို႔ ယံုၾကည္စြာနဲ႔ပဲ ေဆာင္းသဇင္ လက္ခံေပးခဲ့တယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီး ေရာက္ၿပီး (၅) လေလာက္ အၾကာမွာေတာ့ ေဆာင္းသဇင္ ခ်စ္သူနဲ႔ ျဖစ္ေနၿပီေပါ့ေလ။ အိမ္က မိဘ နဲ႔ ညီမေလးေတြ ကိုလည္း ေထာက္ပံ့ဖို႔ႀကိဳးစား႐ွာေဖြစုေဆာင္းခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူဟာ သူခ်စ္သူနဲ႔ေတြ႔တိုင္း ပိုက္ဆံ မ်ားမ်ားရမယ့္ အလုပ္႐ွာခိုင္းတယ္။.
တစ္ေန႔ေတာ့ ကိုရန္ႏိုင္ က ေဆာင္းသဇင္ရဲ႕အယံုၾကည္ရဆံုးနဲ႔ အားအထားရဆံုးသူျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုး သူ႔ဘဝကိုပါ ပံုအပ္ခဲ့တယ္။ ကိုရန္ႏိုင္ဟာ တည္ၾကည္ၿပီး ခန္႔ညာတယ္။ေဆာင္း အတြက္ေတာ့ အိမ္ဦးနတ္ တစ္ဆူပဲ။ သိပ္မၾကာခင္ပဲ ကိုရန္ႏိုင္ သူ႔ဦးေလး ပိုင္အလုပ္ျဖစ္တဲ့ အလုပ္ကိုေရႊ႕မယ္ေျပာတယ္။.ေဆာင္းကိုလည္း အဲ့မွာပဲ အလုပ္လုပ္ဖို႔ ေခၚခဲ့တယ္။ ျမစ္ႀကီးနား ဆိုတဲ့ၿမိဳ႕မွာေပါ့......
ဒါေၾကာင့္ ေဆာင္း လည္း သူ႔မိဘေတြဆီဖုန္းဆက္ၿပီ ျမစ္ႀကီးနား ေျပာင္းမယ့္အေၾကာင္းေျပာတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ အလုပ္ဆက္ေပးလို႔ေပါ့။ မိဘေတြ လည္း ဖုန္းေလးနဲ႔သာ မွာၾကားခြင့္ရတယ္။ မျပည့္ဆံုသူမို႔ သမီးတစ္ေယာက္တည္း.စိတ္မခ်ေသာ္လည္း မတက္ႏိုင္ခဲ့။
၂၃.၈၂၀၁၅ ေန႔ေလးေပါ့။ မွတ္မွတ္ရရ ျမစ္ႀကီးနား ေျမကို ေဆာင္းသဇင္ တစ္ေယာက္ ပထမဆံုး ေျခစခ်ဖူးတာပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္  ခ်စ္သူ လက္ကိုတြဲၿပီး အရာရာ ရင္ဆိုင္မယ့္ သတၱိကအျပည့္နဲ႔ပါ။ မေရာက္ဘူးတဲ့ၿမိဳ႕မို႔ မေရာင္မလည္နဲ႔ေပါ့ ။ကိုရန္ႏိုင္လက္ကိုစြဲၿပီ လိုက္ခဲ့တယ္။
`ကဲေရာက္ၿပီ ခ်စ္ေရ´
`ဟုတ္လားအကို´
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခန္႔ခန္႔ညာညား ႏွစ္ထပ္တိုက္တစ္လံုး။ လူသူလည္း မေတြ႔ တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ဒီလို႔နဲ႔ ကိုရန္ႏိုင္ကပဲ ေ႐ွ႕ကဝင္သြားသည္။
`လာေလ ညီမ....လာပါကြာ အခ်စ္ဆံုးရာ....´
`ဟုတ္....အကို..အိမ္ကလူမ႐ွိဘူးလား´
`ဘယ္သူမွမ႐ွိဘူး အကိုတို႔ ႏွစ္ေယာက္ပဲေနရမယ့္အိမ္´
`ဟင္....ဘယ္လိုႀကီးလဲ..အကို႔အိမ္လား´
`မဟုတ္ဘူး ...ဦးေလးအိမ္ပါ...ဦးေလးက ဒီအိမ္ကို အေႂကြးသိမ္းထားတာ၊ သူတို႔ကေတာ့ အရင္အိမ္မွာပဲေနတာ´
`ဪ.....´
`အဲ့ေတာ့ အကိုတို႔က ဒီမွာေနရမွာ....အိမ္ေစာင့္ရင္း အလုပ္လုပ္ေပါ့´
`ဟုတ္လား....ေကာင္းတာေပါ့...´
ဒီလိုနဲ႔ တစ္ညတာကုန္လြန္ခဲ့ၿပီ.........
ထို႔ေနာက္.....
မနက္မိုးလင္းေတာ့.......
`အကို....အကို...အကိုေရ....
ဟင္း....ဘယ္သူမွလည္းမ႐ွိပါလား....´
`႐ွိပါတယ္ေအ....႐ွိပါ့´
အမ်ိဳးသမီးႀကီး တစ္ဦးရဲ႕ ခပ္မာမာအသံၾကားလိုက္ရသည္ႏွင့္ `ေဆာင္း´ လန္႔သြားသည္။ အိပ္ယာထဲကထကာ အခန္းတံခါးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
`ဟင္...........´

မိန္မႀကီးတစ္ေယာက္ႏွင့္ အမ်ိဳးသား သံုးေယာက္ထိုင္ေနၾကသည္။ မိန္းမႀကီးကပဲ
`ႏိုးၿပီလား၊ ေရခ်ိဳး၊ၿပီးရင္းမနက္စာလာစား´
`ဟုတ္....ဒါနဲ႔.....ဟို ....ကိုရန္ႏိုင္ကေရာ......´
`ရန္ကုန္ျပန္ၿပီေလ..´
`႐ွင္.......´
ေဆာင္းသဇင္လန္႔ုျဖန္႔သြားသည္။ နားမလည္ေတာ့ ဘာေတြလဲ စဥ္းစားမရ´
`ဒီမွာ ကေလးမ ညည္း ကို ရန္ႏိုင္က ငါတို႔ဆီလာေရာငး္သြားတာ၊ ညည္း ကို ငါတို႔ဝယ္ထားလိုက္ၿပီ´
`အမ္း.......ဘုရား..ဘုရား.....´
ေဆာင္း ဟာ ညနက္နက္ သရဲေျခာက္ ခံလိုက္ရသလို လိပ္ျပာလြင့္မတက္ျဖစ္သြားသည္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ဘဝကေတာ့ ဆံုးခ်ာၿပီ။ လူတစ္ေယာက္ကိုလြယ္ကူစြာ ယံုၾကည္မိတဲ့အမွား ဟာသူ႔ဘဝ ျပန္ဆယ္မရေအာင္ဆံုး႐ာၿပီ။

ဒီလိုမသမာသူေတြေလာကမွာ မေရတြက္ႏိုင္ေအာင္ေပါေနပါတယ္။ အထူးသျဖင့္မိန္းခေလးမ်ား အယံုမလြယ္ပါနဲ႔။ ခ်စ္သူဆိုၿပီးလည္မယံုနဲ႔ ။ အိမ္နီးခ်င္လည္မယံုနဲ႔လို႔ေျပာခ်င္ပါတယ္။
က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာကေတာ့

#လူသားအခ်င္ခ်င္းစာနာလို႔ လူကုန္ကူးမႈတိုက္ဖ်က္ၾကပါစိုု႔
#လူသားအခ်င္ခ်င္းစာနာလို႔ လူကုန္ကူးမႈတိုက္ဖ်က္ၾကပါစို႔
#လူသားအခ်င္ခ်င္းစာနာလို႔ လူကုန္ကူးမႈတိုက္ဖ်က္ၾကပါစို႔

                 ထက္ေကာင္းကင္
                 (နည္းပညာ)